دبیر انجمن صنایع نساجی ایران در گفتگو با پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز با اشاره به این که تولید کشور با دو مشکل عمده دست و پنجه نرم می کند گفت: قیمت تمام شده محصولات نسبت به کالاهای مشابه کشورهای دیگر را می توان یکی از این مشکلات دانست. به گفته علیرضا حائری طبق بررسی های انجام شده، در کشور ما هزینه تولید کالاهای داخلی چیزی در حدود 25 – 30 درصد از استانداردهای بین المللی (با فرض یکسان بودن قیمت مواد اولیه) بیشتر بوده که از علل ایجاد چنین اتفاقی می توان به بهره وری پایین، تجهیز نشدن ماشین آلات، استفاده تعداد زیادی نیروی انسانی در محیط های صنعتی و عدم اتوماسیون سازی واحدهای صنعتی اشاره کرد.

وی در ادامه افزود: در نتیجه این امر کالای تولید داخل در رقابت با کالاهای کشورهایی همچون چین و کره، با فرض یکسان بودن کیفیت هم به راحتی از میدان بازی حذف می شود. این در حالی است که ما فرض را یکسان بودن کیفیت کالاها در نظر گرفته ایم. حال این که در واقعیت امر این فرض درست نیست و تولید کنندگان داخلی به دلیل وجود مشکلاتی همچون نقدینگی و ... نمی توانند ماشین آلات جدیدی برای تولید محصول واحد صنعتی خود خریده و از این رو نتیجه تولید با ماشین آلات قدیمی، محصولات بی کیفیتی است که نمی تواند با محصولات کشورهایی که کالاهای به روز دارند رقابت کند.

حائری علاوه بر ماشین آلات، مواد اولیه و سطح دانش فنی و مهندسی را از جمله دیگر مواردی دانست که در این راستا می توان به آن اشاره کرد. به گفته وی علاوه بر این موارد ذکر این نکته الزامی است که رقیبان ما هم بیکار نمی نشینند و دائما در حال توسعه، نوسازی، به روز رسانی تکنولوژی هستند و بر کاهش ضایعات، کاهش قیمت تمام شده محصولات و ... کار می کنند و در پی این داستان فاصله رقابتی کالاهای تولید داخلی کشورمان با آنها روز به روز زیادتر می شود و محصولات تولیدی کشورمان مزیت رقابتی کمی هم که در گذشته به دست آورده بودند به راحتی از دست می دهند.

به عقیده حائری تیم اقتصادی کشور باید اولین اولویت سرمایه گذاری را برای تولید کالاهای صادراتی در نظر گرفته و بستری را فراهم کند که در آن تولید کنندگان بتوانند کالاهایی را مطابق با استانداردهای جهانی تولید کرده که هم از نظر کیفیت و هم از نظر قیمت بتوانند با کالاهای خارجی رقابت کنند.

 وی در ادامه اظهار کرد: نتیجه این امر این است که  علاوه بر اینکه مقدار زیادی ارز وارد چرخه اقتصادی می شود و این گردونه را فعال می سازد، به راحتی می توانیم سهم زیادی از بازارهای بین المللی را به دست آورده و بازارهای خارجی را متکی به محصولات خود کنیم.

حائری در ادامه افزود: به عقیده من یکی از راههای رسیدن به این هدف، ایجاد واحدهای صنعتی مشترک با برندهای معروف جهانی است. این رویکردی است که بسیاری از برندهای جهان به دلایلی همچون انرژی ارزان تر، نیروی کار ارزان تر و وسعت اراضی برای احداث کارخانه دنبال می کنند. به طور مثال خودرو سازان آمریکایی کارخانه هایی را در کشور ویتنام احداث کرده و خودروهایی با کیفیت و برند محصولاتی که در آمریکا تولید می شود عرضه می کنند با این تفاوت که به خاطر دلایلی که در بالا ذکر شد قیمت تمام شده خود را پایین تر می آورند.

این فعال بخش خصوصی در ادامه گفت: به عقیده من باید هدف گذاری ها و سیاست گذاری ها را به گونه ای انجام دهیم تا بتوانیم برندهای معروف را مجاب کنیم تا به کشور ما آمده و به صورت مشترک واحد صنعتی در ایران تاسیس کنند که این کار برای ما منفعت های زیادی دارد. وی در ادامه با اشاره به این که اولین و شاید مهمترین سود این عمل آن است که در این راستا بحث تجارت بین الملل به راحتی حل می شود گفت: دلیل این امر آن است که برندهای معتبر روابط تجاری و بین المللی خود را از قبل تنظیم کرده و در همه جهان برای همه کس شناخته شده هستند. به این ترتیب، برای بهبود روابط بین المللی از موقعیت کمپانی های معروف استفاده کرده ایم.

به گفته وی دومین دلیل این است که تکنولوژی وارد می شود و شاهد انتقال دانش مدیریت به روز جهان به کشور خواهیم بود. به گفته این فعال اقتصادی صنعت نساجی وقتی کارشناسان و مدیران فنی آشنا با دانش و تکنولوژی به روز دنیا وارد کشور شوند تجربیات آنان به مدیران ما انتقال یافته و سطح اطلاعات به این ترتیب افزایش می یابد.

حائری در ادامه تصریح کرد: لازم به ذکر است که سرمایه به صورت بالقوه به جایی می رود که در آنجا امنیت سیاسی وجود داشته باشد. طبیعی است که سرمایه گذار زمان، انرژی، نیروی انسانی و به طور کلی سرمایه های خود را در جایی سرمایه گذاری کند که خطری آنها را تهدید نکند و شرایط به گونه ای رقم بخورد که بتواند از آنها بیشترین سود را بهره برداری کند.

وی در ادامه افزود: محدودیت های چند سال گذشته غرب علیه کشور باعث شده که دید سرمایه گذاران خارجی به فضای اقتصادی کشور متزلزل شود و شرایطی به وجود بیاید که آنها از ترس تکرار این تحریم ها تمایلی به سرمایه گذاری در کشور ما نداشته باشند.

به عقیده وی باید فضای سیاسی کشور را به گونه ای آرام کنیم که بستری امن برای ورود کشورهای خارجی فضای اقتصادی ما فراهم شود و در کنار هم بتوانیم پله های ترقی را پشت سر بگذاریم. حائری در نهایت افزود: درست است که نفت موهبتی خدادای است که سرزمین ما از آن بی نصیب نمانده ، اما باید در راه پیشرفت از این موهبت استفاده کنیم نه این که به گونه ای رفتار کنیم که در اصطلاح دچار نفرین نفتی شویم.

وی گفت: اقتصاد کشور ما متکی به درآمدهای نفتی شده و عملا بخش های دیگر همچون بخش کشاورزی، نساجی و ... در گردونه اقتصادی کمک چشمگیری نمی کنند و این در حالی است که بخش عمده از در آمدهای نفتی به جای این که سرمایه گذاری شده و یا در صندوق ذخیره ارزی گذاشته شوند، صرف پرداخت یارانه به مردم می شوند.

حائری اظهار کرد: باید شرایطی را ایجاد کنیم که همه بخش ها فعال شوند و بتوانند به یاری رشد اقصادی بیایند نه اینکه همه به خیال اینکه کشوری نفت خیز داریم و نفت می تواند جور همه را بکشد دست روی دست گذاشته و درجا بزنیم.